Η εκπαίδευση του σκύλου είναι εκπαίδευση που θα τον βοηθήσει στην ζωή του και στην υπακοή του. Εκπαιδευτής που συμπεριφέρεται άσχημα σε έναν σκύλο σίγουρα δεν πρέπει να λέγεται εκπαιδευτής.

Ο εκπαιδευτής σκύλων χωρίζεται σε τρία στάδια

α) Αυτός που γίνεται εκπαιδευτής για οικονομικούς λόγους. Στην κατηγορία αυτή οι εκπαιδευτές δέχονται ιδιοκτήτες που δεν γνωρίζουν την διαδικασία εκπαίδευσης, και απευθύνονται στον ειδικό εκπαιδευτή. Ο εκπαιδευτής σκύλων κάνει αρκετά έως πάρα πολλά μαθήματα με αποτέλεσμα το κόστος να εκτοξεύεται και στο τέλος ο σκύλος να μένει ανεκπαίδευτος προφανώς διότι έχει κάποιο πρόβλημα.

β) Αυτός που γίνεται εκπαιδευτής...με βεβαίωση. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν άνθρωποι οι οποίοι πάνε σε κάποια σχολή εκπαίδευσης σκύλων κάνοντας κάποια ταχύρυθμα μαθήματα, και "βαφτίζονται" εκπαιδευτές σκύλων. Εδώ οι εκπαιδευτές σκύλων παρότι αγαπούν τα σκυλιά, χωρίς να το θέλουν προωθούν (εν αγνοία τους) μια συγκεκριμένη εκπαίδευση που έμαθαν, η οποία έχει πολύ περιορισμένα αποτελέσματα για τον κάθε ιδιοκτήτη του σκύλου.

γ) Αυτός που γίνεται εκπαιδευτής - κυναθλητής. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν εκπαιδευτές που ασχολούνται με τους κυναθλητές οι οποίοι επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουν την θετική εκπαίδευση σκύλων γιατί είναι η πλέον κατάλληλη για αυτούς.Οποιαδήποτε μορφή διόρθωσης  ΜΗ στο κυναθλητισμό θα αποσπάσει την προσοχή του σκύλου  και θα δημιουργήσει θα μειώσει την απόδοση του στο άθλημα. Βέβαια οι σκύλοι που ασχολούνται  με τον κυναθλητισμό δεν είναι υπάκουοι στην καθημερινή ζωή εκτός γηπέδου.
Κάθε άλλο είναι υπερβολικά δραστήριοι και ανυπάκουοι γιατί έχουν διαφορετικό προσανατολισμό! Αυτούς τους εκπαιδευτές σκύλων είναι και συμπαθητικοί και αξίζουν τον σεβασμό μας, γιατί στο τέλος της προετοιμασίας γνωρίζουν ότι ο σκύλος θα χρειαστεί διορθώσεις/αρνητικές ενισχύσεις όταν κάτι θα του αποσπάσει την προσοχή κατά την διάρκεια της άσκησης (ηχοι,φωνές,άνθρωποι ,άλλοι σκύλοι).

Ας αναλύσουμε λίγο παραπάνω τις επεκτάσεις της κάθε κατηγορίας...

Αυτός που γίνεται εκπαιδευτής για οικονομικούς λόγους
Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν πάντα ο πελάτης να είναι ευχαριστημένος. "Φοβούνται" να του πουν όλη την αλήθεια, γιατί ...μπορεί να σταματήσουν τις εκπαιδεύσεις και έτσι να σταματήσει και η πληρωμή (άλλωστε για αυτό έγιναν εκπαιδευτές για να μπορούν να βιοποριστούν). Δυστηχώς σε αυτές τις περιπτώσεις ο τετράποδος φίλος μας είναι το εξιλαστήριο θύμα, και αν μπορούσε να μιλήσει να ξέρετε ότι θα "μάλωνε / διόρθωνε" τον εκπαιδευτή του (πράγμα που ο ίδιος για δικούς του λόγους δεν το κάνει).

Αυτός που γίνεται εκπαιδευτής χωρίς καμιά εμπειρία
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν όρεξη και αγάπη για τα σκυλιά αλλά δεν έχουν την εμπειρία ή την γνώση ώστε να εκπαιδεύσουν σωστά τον τετράποδο φίλο. Δυσκολεύονται δηλαδή στο να του μάθουν να είναι υπάκουος σε ενδεχόμενο "τσίγκλισμα" (πχ από κάποιον άλλο σκύλο που περνά δίπλα του ή βλέποντας μια γάτα κάτω από ένα αυτοκίνητο).

Είναι αυτοί που έχουν την φιλοσοφία να τραβήξουν το λουρί προς τα πίσω, παρά να "μαλώσουν" το σκύλο και να αναγκαστούν να τον διορθώσουν, γιατί θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα του δώσουν αρνητική φιλοσοφία.

Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι έχουν έτοιμες "δικαιολογίες" στους ιδιοκτήτες των σκύλων, όπως για παράδειγμα "πρέπει ο σκύλος να ζεί σε μεγαλύτερο σπίτι γιατί είναι πολύ ζωηρός" ή σε σκύλο που δάγκωνε λόγω γονιαδιακού χαρακτήρα "¨χρειάζεται επιβράβευση κάθε φορά σταματάει να δαγκώνει, για να μάθει να μην δαγκώνει".

Κλασικό φαινόμενο σε αυτού του είδους τις καταστάσεις είναι η βιολογική ανάγκη του σκύλου που γίνεται "όπου να ναι" και όχι στον χώρο που πρέπει, και αυτό γιατί, ενώ ο σκύλος "μαρκάρει" την περιοχή που θέλει λέγοντας μας ΕΙΜΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ, ο εκπαιδευτής επιμένει να μην του περνάει "αρνητικά συναισθήματα", με αποτέλεσμα ο σκύλος να κάνει "οτι θέλει", και στο τέλος να προτείνεται η στείρωση*.

Οι ιδιοκτήτες pet shop, κτηνίατροι, και οποιαδήποτε άλλοι παρεμφερής ειδικότητες, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ ΣΚΥΛΩΝ. Άλλο η βιολογική επιστήμη (κτηνίατρος), άλλο γνώση για ένα αξεσουάρ ή για την κατάλληλη τροφή (pet shop), και άλλο η γνώση για την συμπεριφορά του σκύλου από έναν πραγματικό εκπαιδευτή.

Το συμπέρασμα λοιπόν εδώ είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί στην συγκεκριμένη κατηγορία εκπαιδευτών σκύλων, η επιλογή του εκπαιδευτή είναι να μην μαλώνει / διορθώνει το σκύλο.

*: Η στείρωση είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣΧΕΤΗ με την συμπεριφορά του σκύλου.

Θετική Ενίσχυση
Η θετική ενίσχυση είναι ότι πιο σημαντικό μπορούμε να προσφέρουμε στον σκύλο μας. Επιβραβεύουμε τον σκύλο μας, ώστε να μάθει να συμπεριφέρεται σωστά. Η επιβράβευση γίνεται είτε με την ανταμοιβή της τροφής είτε με το παιχνίδι (ζωηράδα). Συμβαίνει αρκετά συχνά να διορθώνουμε ενέργειες στην συμπεριφορά του σκύλου, στερώντας του την επιβράβευση της τροφής.

Στην θετική εκπαίδευση ο εκπαιδευτής πρέπει να έχει καταφέρει μέσα σε 3sec ο σκύλος να τον υπακούσει απόλυτα. Το "στοίχημα" του εκπαιδευτή είναι να "πείσει" τον σκύλο, οτι αν μια εντολή δεν εκτελεστεί σωστά και άμεσα, τότε υπάρχει "ποινή" (διόρθωση). Μόνο με αυτό τον τρόπο χτίζεται η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η αγάπη με τον τετράποδο φίλο μας.

Αρνητική Ενίσχυση
Η αρνητική ενίσχυση είναι η ενίσχυση που κάνουμε στο σκύλο για να τον διορθώσουμε σε μία ενέργεια που έχει κάνει (δεν μπορούν όλα τα σκυλιά να αντιληφθούν την επιβράβευση που συμβαίνει στην θετική ενίσχυση). Με την αρνητική ενίσχυση δεν τιμωρούμε τον σκύλο, αλλά τον διορθώνουμε για την ενέργεια που έχει κάνει. Ο σκύλος θέλει την κυριαρχήσει και μας το δηλώνει ξεκάθαρα. Για αυτό και η αρνητική ενίσχυση επιβάλλεται για την ομαλότητα της εκπαίδευσης.

Σύνοψη
Η θετική εκπαίδευση σκύλων δεν μπορεί να λειτουργήσει σε πραγματικές συνθήκες της καθημερινότητας, γιατί πολύ απλά ο σκύλος μόλις "χάσει την προσοχή του" από την τροφή, αμέσως το ένστικτο τον "καλεί" να κοιτάει σε κάτι ουδέτερο (πχ μια γάτα στο δρόμο) και έτσι θα αρχίσει να αποσπάται αλλοπρόσαλα προς το σημείο που του έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, δημιουργώντας στον ιδιοκτήτη προβλήματα (πχ τράβηγμα λουριού με δύναμη, κλπ).