Γενικά Στοιχεία

Γαλλικός σκύλος ιχνηλάτης με λείο τρίχωμα, μέσου ύψους, ειδικός για το κυνήγι του λαγού. Φωνάζει πολύ, έχει σπουδαίο λάρυγγα. Η φωνή του είναι άξια προσοχής όταν ουρλιάζει και μερικές φορές υπόκοφη. Στην Ελλάδα πολλοί κυνηγοί το χρησιμοποιούν και για το κυνήγι το αγριόχοιρου με μεγάλη επιτυχία στη δουλειά του.

Έχει πολύ ευαίσθητη όσφρηση, όπως όλα τα κυνηγόσκυλα της Μεσημβρίας. Είναι πολύ έξυπνος. Ακολουθεί τα ίχνη του λαγού με μεγάλη σιγουριά και ξετρυπώνει πολύ εύκολα το θήραμα. Είναι ακούραστος και κυνηγάει με πάθος σε όλα τα εδάφη. Χρησιμοποιείται για μεγάλο και μικρό κυνήγι. Φωνάζει μολονότι, έχει ήπιο και υπάκουο χαρακτήρα, με πολύ λεπτά αισθήματα και η εκγύμναση του είναι εύκολη.

Φροντίδα & Υγεία

Μύτη δυνατή με πολύ λεπτή όσφρηση. Φωνή βαρύγδουπο ουρλιαχτό, πληθωρική με βαθύ και βαρύ τόνο, ωραία ηχητική χροιά και χρωματισμό πολύ χαρακτηριστικό. Βηματισμός σχετικά μέτριος αλλά συνεχής, με ανθεκτικότητα και μεγάλη αντοχή. Από ψυχολογική άποψη είναι πολύ πρακτικός και επίμονος στην εργασία του. Εξαιρετικός κυνηγός. Ζωηρός και θαρραλέος χωρίς επιθετικότητα. Εύκολος στην εκπαίδευση, συνεργάσιμος στην ομάδα και υπάκουος στις εντολές.

Ιστορία

Το μπλε της Γασκώνης είναι το αποτέλεσμα μιας αυστηρής επιλογής (τύπου μπρικέ) που πραγματοποιήθηκε από τους κυνηγούς της Νοτιοδυτικής Γαλλίας, που θέλησαν να κάνουν τη ράτσα αυτή ταχύτερη και ελαφρότερη, για να βελτιώσουν την απόδοση του στο κυνήγι του λαγού (διαλέγοντας έτσι τα μικρότερα ζώα κάθε φουρνιάς, δημιουργούν είτε τη μορφή μπρικέ είτε τη μορφή μπασέ).
Οι περισσότεροι μεγάλοι Γαλλικοί σκύλοι κλάσης υπήρξαν έτσι και με τις τρεις αυτές μορφές, ανάλογα με το είδος και με τη μέθοδο κυνηγιού, για το οποίο προοριζόταν. Ο βραχύσωμος και ταχύς αυτός ιχνηλάτης χρησιμοποιήθηκε, το μισό του πρώτου αιώνα μας στη Νοτιοδυτική και Μεσημβρινή Γαλλία. Σήμερα έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί ως αμιγής ράτσα.